Sleutel

Na een verhuizing duurt het even voordat de nieuwe huissleutels de oude bekenden zijn geworden waarnaar ik niet hoef te zoeken. Wisselingen in mijn werkende leven zorgen ervoor dat werkkamer- en bureaulasleutels elkaar aflossen. Als ik al eens de sleutel van het huis van een vriendje had, was dat doorgaans zo tijdelijk dat de sleutel niet eens een plekje aan mijn sleutelring kreeg. Als mijn moeder overlijdt, zullen de sleutels van haar huis van mijn sleutelring verdwijnen. Maar er zit één sleutel aan mijn sleutelring die eraan zal blijven zitten.

Het is een klein sleuteltje, bestemd voor het open- en dichtdraaien van het ontluchtingskraantje van een radiator. Ik kreeg het van mijn vader, vlak voordat ik voor het eerst op mezelf ging wonen. Het liefst had hij de twee kamers die ik ging bewonen zelf geïnspecteerd en opgeknapt, maar hij wist dat hij al te ziek was om de reis naar de andere kant van het land te maken, laat staan een kwast of hamer te hanteren. Daarom deed hij wat hij wel kon: hij gaf mij dat sleuteltje.

Mijn vader overleed voordat ik hem foto’s van mijn opgeknapte huisje kon laten zien. Voordat ik hem kon laten zien dat ik ook wel een beetje voor mezelf kan zorgen, al laat ik het ontluchten van mijn radiatoren met liefde aan iemand over die er wel verstand van heeft. Maar het teken van zijn zorg gaat nog vrijwel elke dag een paar keer door mijn handen.

14 januari 2009