De geschiedenis herhaalt zich

Bij het begin van de 12 Dingen cursus bleken verschillende collega's een behoorlijke drempel over te moeten voordat zij tot het starten van een weblog te bewegen waren. Zelfs één van de coaches gaf aan moeite te hebben met het verlies van controle over informatie die zij online zet. Wat gebeurt ermee? Wie gebruikt het? En in welke context?

Terechte vragen... maar tegelijk vragen die al een paar eeuwen oud zijn. Geen idee waarom, maar de introductie van nieuwe publicatiemethoden lijkt in eerste instantie vooral bijzonder duistere vermoedens omtrent de mogelijke intenties van 'n grote boze buitenwereld op te roepen. Daarvan getuigt 'n bladzijde uit één van de oudste boeken in mijn boekenkast (klik op de afbeelding voor een vergroting).

"De auteur kent geen Exemplaaren voor de zyne, als die met zyn eigen handt ondertekent zyn."

In 1747 kon je reputatie nog te gronde worden gericht doordat kwaadwillenden onder jouw naam ideeën publiceerden die beslist de jouwe niet waren. Het signeren van een boek diende niet om fans te plezieren, maar om een boek een certificaat van echtheid mee te geven en de auteur te vrijwaren van - in dit theologische geval - beschuldigingen van ketterij.

Het zal geen waterdichte methode zijn geweest, want wie zegt mij dat het werkelijk dominee Comrie was die zijn ganzeveer in de Oost-Indische inkt doopte en zijn naam in dit boek zette? Toch is 't een aardig inkijkje in hoe men toen tegen de (vermeende) gevaren van de boekdrukkunst aankeek.

'k Moet de eerste collega nog tegenkomen die zijn of haar boeken signeert om te voorkomen dat een ander met zijn of haar naam aan de haal gaat. Dat anderen ondertussen online wel met 'hun' onderwerpen als oorlog, holocaust en genocide aan de haal gaan, lijkt de geachte collega's minder te deren. Of zouden met het jubileumweblog toch de eerste schapen over de dam zijn?