Geen tweets op Facebook: 8 argumenten

Een paar weken geleden heb ik mijn Twitteraccount losgekoppeld van mijn Facebookprofiel. Dat betekent dat mijn tweets niet meer als status updates in de news feeds van mijn Facebookvrienden verschijnen.

In plaats daarvan zet ik berichten rechtstreeks op Facebook of verzend ik ze naar Facebook vanuit Hootsuite, het social media dashboard dat ik ook voor Twitter gebruik. Acht persoonlijke argumenten tegen "autoposten"...

1. Niet al mijn tweets zijn interessant voor mijn Facebooknetwerk. Mijn reacties op tweets van anderen (@-replies) bijvoorbeeld: ik kan me niet voorstellen dat mijn FB-vrienden het erg prettig vinden om slechts één kant van een gesprek te 'moeten aanhoren'. If they're anything like me, dan ergeren ze zich al mateloos aan de telefoongesprekken van anderen in het openbaar vervoer, daar hoef ik op Facebook niet nog 'n schepje bovenop te doen.

2. Niet al mijn Facebookvrienden gebruiken Twitter. Ik mag niet van hen verwachten dat ze weten wat hashtags zijn of wat de afkorting RT betekent. Als ze Twitter niet gebruiken, hoeven ze dat niet te weten. Zij mogen wel van mij verwachten dat ik me begrijpelijk uitdruk, en mijn berichten niet doorspek met onverklaarde afkortingen. Onbegrijpelijke boodschappen zullen ongetwijfeld ook een vorm van communicatie zijn, maar niet de ideale voor een sociaal netwerk.

3. Niet alles wat op Twitter werkt, werkt binnen Facebook. Als ik in een tweet 'n link naar een website opneem, komt die in Facebook ook als link over. Dat geldt niet voor hashtags en Twitter-usernames. Het aanklikken van een hashtag op Twitter is een snelle manier om te zien wie nog meer over dat onderwerp tweeten, het aanklikken van een username de weg naar het Twitterprofiel en de laatste tweets van de betreffende tweep. In Facebook zijn ze echter niet aanklikbaar, waardoor mijn FB-vrienden niets kunnen met de hashtags en usernames in mijn tweets. Behalve dan misschien het gevoel krijgen dat ze niet kunnen volgen waar ik het over heb... zie 2.

4. Sommige FB-vrienden volgen me ook op Twitter. Dat ze me niet alleen op Twitter, maar ook op Facebook volgen, kan twee dingen betekenen: ze gebruiken Twitter niet – in dat geval: zie 2 – of ze hebben er bewust voor gekozen om me op zowel Twitter als Facebook te volgen, bijvoorbeeld om langere privéberichten te kunnen uitwisselen dan op Twitter mogelijk is of om foto's te delen. In dat geval is Facebook een aanvulling op het contact dat we via Twitter al hebben, en zou 't vreemd zijn wanneer ik op Facebook ging 'herhalen' wat ik hen op Twitter al heb gemeld.

5. Updates verzend ik niet voor niets: ik wil wel graag dat ze gelezen worden. Automatisch posten vergroot echter de kans dat ze ongelezen blijven. Facebook groepeert status updates per applicatie waarmee ze geplaatst zijn. In news feeds worden enkele tweets weergegeven, met daaronder de link "See [getal] more posts from Twitter". Hoe hoger het getal in de link, hoe onwaarschijnlijker het is dat iemand op de link klikt en daadwerkelijk alle tweets – waaronder misschien de mijne – gaat lezen. Een status update die ik handmatig plaats, krijgt 'n eigen plek in de news feeds van mijn Facebooknetwerk, waardoor de kans groter is dat-ie gelezen wordt.

6. Mijn dagelijkse aantal tweets is niet overdreven hoog – meer dan 10 zullen het er niet zijn – maar wel hoger dan de frequentie waarmee de meerderheid van mijn Facebookvrienden berichten post. Ze hebben klaarblijkelijk nog meer te doen dan op Facebook rondhangen... ok, I can take a hint ;-)

7. Het is lastig om een gesprek op twee verschillende plekken (tegelijk) te voeren. Twitter heb ik nagenoeg altijd open staan, Facebook check ik een paar keer per dag. Zo kon het gebeuren dat ik op Twitter een vraag stelde en anderhalf uur later pas zag dat (ook) op Facebook op mijn vraag geantwoord was. Natuurlijk heb ik toen alsnog netjes gereageerd, maar het zette me aan het denken: een gesprek openen en (bijna) niet meer reageren? Dat zou me offline ook niet overkomen, dus waarom online wel?

8. Tot slot: niet al mijn tweets zijn interessant voor mijn Facebooknetwerk (2). Mijn vriendenlijst op Facebook bestaat hoofdzakelijk uit klasgenoten van de middelbare school en oud-collega's die me kennen uit de tijd waarin ik intensief met de geschiedenis van Nederlands-Indië bezig was. Mijn tweets houden inmiddels vooral verband met social media, bibliotheken en informatievaardigheden, terreinen waarop voor zover ik weet niemand van hen actief is. Dat maakt het logisch om berichten daarover tot Twitter te beperken en Facebook te beschouwen als plek voor persoonlijker observaties. Maar ik heb mezelf geen gespleten persoonlijkheid aangemeten: stamboomverbazingen en taalergernissen zullen nog steeds wel op beide plekken terecht blijven komen ;-)